DOI: https://doi.org/10.36719/2706-6185/36/16-22

Yegana Babasoy

Nakhchivan State University

Ph. D. student

babasoy.yegane@gmail.com


FUNCTIONS OF ADJECTIVES


Abstract

The syntactic roles of adjectives in English are examined in this work. An adjective in grammar is a word whose primary syntactic function is to modify a noun or pronoun and provide additional context for the noun or pronoun’s referent, such as its composition, color, size, placement, condition, and other attributes, both transient and permanent. Adjectives are used as pre-modifiers to directly describe the object or thing they denote. The adjective serves an atributional function when it modifies the noun before it appears, and a predicative function when it modifies the noun after the copula verb “to be” or other connecting verbs. The attributive function is the most frequently used location, according to the syntactic functions result. Predicative position, on the other hand, works well for lengthy descriptions or when an adjective needs a complement that comes after it. However, because predicative position denotes transitory meanings, the frequency is minimal and only a small number of adjectives are recognized. Subject predicatives and object predicatives are the two grammatical roles of predictive adjectives. A copular verb (to be) is enhanced by subject predicatives, which define the nominal expression in the position of the topic. Object predicatives follow a direct object and make a prediction regarding that noun phrase. Predicative adjectives are most common in literature, partly because subject predicative adjective sequences can occasionally be found in fictitious descriptions.

Keywords: adjective, attributive function, predicative function, subject predicatives, object predicatives


Yeganə Babasoy

Naxçıvan Dövlət Universiteti 

doktorant

babasoy.yegane@gmail.com


Sifətlərin funksiyası


Xülasə

Bu məqalədə ingilis dilində sifətlərin sintaktik rolları araşdırılır. Qrammatikada sifətin əsas sintaktik funksiyası isim və ya əvəzliyi dəyişdirmək, onun tərkibi, rəngi, ölçüsü, yeri, vəziyyəti, həm keçici, həm də qalıcı digər atributları kimi isim və ya əvəzliyin istinadına əlavə konteksti təmin etməkdir. Sifətlər işarə etdikləri obyekti və ya əşyanı birbaşa təsvir etmək üçün əvvəlcədən dəyişdirici kimi istifadə olunur. Sifət adı görünməzdən əvvəl dəyişdirdikdə, atribusiya funksiyasını yerinə yetirir və “to be” bağlayıcı feili və ya digər birləşdirici feillərdən sonra ismi dəyişdirdikdə predikativ funksiyanı yerinə yetirir. Atributiv funksiya sintaktik funksiyaların nəticəsinə görə ən çox istifadə olunan funksiyadır. Digər tərəfdən, predikativ mövqe uzun təsvirlər üçün və ya sifətin özündən sonra gələn tamamlayıcıya ehtiyacı olduqda yaxşı işləyir. Lakin predikativ mövqe keçici mənaları ifadə etdiyi üçün tezlik minimaldır və yalnız az sayda sifət tanınır. Mövzu predikativləri və obyekt predikativləri proqnozlaşdırıcı sifətlərin iki əsas qrammatik roludur. Kopulyar feil (to be) mövzunun mövqeyində nominal ifadəni təyin edən mövzu predikativləri ilə gücləndirilir. Obyekt predikativləri birbaşa obyekti izləyir və həmin isim ifadəsi ilə bağlı proqnoz verir. Predikativ sifətlər ədəbiyyatda ən çox yayılmışdır, çünki predikativ sifət ardıcıllığı bəzən uydurma, qismən təsvirlərdə tapıla bilər.

Açar sözlər: sifət, atributiv funksiya, predikativ funksiya, subyekt predikativləri, obyekt predikativləri


Baxış: 110