Bakı Dövlət Universiteti 

Tarix boyunca cinayət prosesində əsas tərəf kimi dövlət və cinayətin törədilməsində təqsirləndirilən şəxs çıxış edir və proses onların mübarizəsi, çəkişməsi şəraitində davam edirdi. Dövlətin əsas məqsədi maddi həqiqəti ortaya çıxarmaq, onun qoruduğu ictimai münasibətlərə törətdiyi ictimai təhlükəli əməllə zərər vuran şəxsi cəzalandırmaqdan ibarət olmuşdur. Cinayət nəticəsində maraqlarına zərər vurulmuş şəxs bu prosesdən kənar qalmış və onun rolu cinayəti xəbər verməklə məhdudlaşdırılmışdır, hüquqi statusu isə şahidin statusundan fərqlənməmişdir. Buna görə də zərərçəkmiş şəxs prosesdə aktiv iştirak edə bilməmiş, öz hüquqlarının və qanuni mənafelərinin şəxsən müdafiəsinə nail ola bilməmişdir. [1, s. 8] Zərərçəkmiş şəxsin cinayət prosesindəki belə hüquqi vəziyyəti ancaq 1970-ci illərdə müxtəlif beynəlxalq təşkilatların diqqətini cəlb etmiş və nəticədə BMT və Avropa şurası tərəfindən cinayətin qurbanının hüquqi vəziyyətinə dair müxtəlif sənədlərin qəbulunu şərtləndirmişdir.