Bakı Dövlət Universiteti 

Dilçilik elmi uzun tarixi dövr keçən elmlərdən biri kimi qəbul olunur. Bizə məlum olduğu kimi bu elmin müxtəlif səviyyələri mövcuddur. Bu səviyyələrdən biri isə leksik səvviyyədir ki, bu səviyyə dilçilik elminin leksika adlanan bölməsində öyrənilir. Leksika dildə olan sözlərin toplusuna deyilir. Dilçiliyin görkəmli alimlərindən biri olan Ağamusa Axundov özünün “Ümumi dilçilik” adlı kitabında qeyd edir ki, leksika dilin bazisli səviyyələrindən biri hesab olunur. Onun əsas vahidi sözdür [1, s.164]. İlk növbədə sözün necə tərif qazandığına diqqət yetirək. Q.M.Qalkina-Federuk yazır ki, söz dilin lüğət tərkibini təşkil edən dil vahididir [1, s.164]. Başqa bir mənbədə isə daha mürəkkəb bir tərif verilmişdir: söz ünsiyyət məqsədlərinə xidmət etmək üçün işlədilən, gerçəkliyin hər hansı bir faktını, onun təbiət materiyası kimi, fonetik tərkib vasitəsilə ilə ifadə edən dil vahididir. Ona görə də söz lüğət tərkibinin əsas vahidi kimi öz təbiətinin dolğunluğunu və həqiqi mənasını əlaqəli nitq daxilində büruzə verir [9, s.11-12].